Her yol ayrımında soruyorsun kendine: Bunu gerçekten ben mi istiyorum, yoksa toplumun çizdiği o dar patikada yürümek zorunda mıyım? Başarı nedir? Ne zaman ‘tamam’ dersin? Ve asıl soru: Kim için uğraşıyorsun?
Çocukken, sana “başarılı ol” dediler. Notların iyi olsun, herkes seni alkışlasın… Yıllar geçti, üniversiteye girdin, iş buldun, hatta belki statü kazandın. Sonra bir sabah aynaya bakıp şu soruyla karşılaştın:
“Bütün bunlar gerçekten bana ait mi, yoksa bana biçilen bir rolü mü oynuyorum?”
Bak kardeşim,
Başarı, sandığın kadar parlak bir tabela değil. Dışarıdan bakınca ışıklı ama altına girince ağır. Instagram’da, LinkedIn’de herkes ‘başarılı’. Kime baksan dolu dolu bir hayat hikayesi anlatıyor. Ama gerçek şu: Herkes, gösterme peşinde. Az adam, gerçekten yaşama derdinde.
Modern erkeğe başarı çizgisi dayatılıyor. Herkes birbiriyle yarışıyor, kimse mücadele ettiği şeyi sorgulamıyor. Sorarım sana: Kendi yolunu yürümeye cesaretin var mı? Yoksa kalıba girmek daha mı kolay geliyor?
“Başarılı erkek” diye satılan imajın içi genelde boştur. Arabası var, makamı var, ama akşam kendi düşüncelerinden kaçıyor. Çünkü kendini inşa etmemiş, rol oynamış. Bütün gün başarıdan bahseden adam, gece yatağa yattığında kendiyle yalnız kalınca huzur bulamıyor.
Huzur, başarmak kadar önemli. Hatta bazen daha fazla. Çünkü huzuru bulmadan elde edeceğin başarı, seni ayakta tutmaz. Sadece uzaktan ışıldar.
Peki, gerçek başarı nedir?
Kendi değerlerini bulmak. Ne pahasına olursa olsun, hakikatten kopmamak. Hayatta neyi önemsiyorsan, onun peşinden gitmek. Dış etkenler değil, içeriden gelen sesi dinlemek. İşte o zaman maskülen enerjin dipten gelmeye başlar.
Burada bir dur. Çünkü sana öğretilen en büyük yalan şu: “Her şeyi kazanırsan mutlu olursun.” Oysa adam gibi adam, bazen kaybetmeyi de göze alır. Yanlış yolunu, sırf herkes istiyor diye delip geçmez. Kendi yolunu bulana kadar yalnız kalmaktan korkmaz.
Sosyal medyada ve şirkette ‘büyük oynuyor’ gözükenlerin çoğu, içlerindeki boşluğu hiçbir şeyle dolduramıyor. Çünkü o boşluk, başkasının çizdiği yolda yürüyenlerin kaderidir. Senin kaderin olmasın.
Biraz sert konuşacağım:
Şayet sen de sırf takdir görmek, “adam oldu” denmek için sevmediğin bir işe gidiyor, keyif almadığın hayallere para yatırıyorsan, bırak. Kısa vadede tatmin duygusu verir ama uzun vadede içini çürütür.
Bak, modern dünyada erkekleri en çok yıkan şey, kendisine ait olmayan hedeflerin peşinden koşmak. Senin hedefin yoksa, otomatik olarak topluma, ailene, sevgiline ait hedeflere koşarsın. Ve ne kadar yüklü bir başarı elde etsen de, her seferinde boş hissedersin.
Gerçekten güçlü olmak, ne istediğini bilmek ve bunun arkasında durmakla başlar. Cesaretsiz bir başarı, içi boş bir kartvizittir. Asıl cesaret, ‘hayır’ demekle, kendi rotanı çizmekle gelir.
Biraz örnek: Başarı deyince birçoğumuzun aklına zengin CEO profili gelir. Oysa CEO’ların yarısı uykusuz, ailesiz ve mutsuz. Ya da popüler sporcu: Bugün rekor kırıyor, yarın depresyona giriyor çünkü yalnız. Hem güçlü ol hem duygularını bastırma, hem de yolundan şaşma… Modern erkek için imkânsıza yakın bir denklem.
Ama imkânsız değil.
Sen, kendi değerlerini netleştirirsen; kimsenin alkışına bağımlı olmadan yaşarsan, başarı sensin. Çünkü kendi yolunda giden adam, başarısızlıktan korkmaz. Gerekirse tepe taklak olur, tekrar kalkar. Başkası gülse bile, içinden kuvvetli bir “ben buradayım” sesi yükselir.
Küçük bir tavsiye:
Sabah uyandığında “bugün kimin için yaşıyorum?” sorusunu sor kendine. Yanıtı samimi bulana kadar yoluna devam et. Yanıt hep başkasıysa, bir yerde hata yapıyorsun demektir.
Ve unutma:
Başarı dediğin şey, dışarıya değil önce kendine hesap vermekle başlar. Kimsenin beklentisine sırtını yaslama. Kendi imzanı at.
Son sözüm net:
Bugün, başkasının oyununun içinde figüran olmak yerine, kendi sahnende başrol ol.
Çünkü hayat kısa, maskülen güç ise zamanla değil, cesaretle büyür.
Şimdi o aynanın karşısına tekrar geç. Ve şunu sor:
Bugün kimin oyunu için mücadele ediyorsun? Cevap açıksa, yolun da açık.
