İlk buluşma bitti. Sohbet ettiniz, güldünüz, hesap ödendi, belki küçük bir veda teması bile yaşandı. Sen evine dönerken “gayet iyi geçti” diye düşündün. Belki arkadaşlarına anlattın, belki hemen “tekrar görüşelim” mesajı attın. Ama o günden sonra ne oldu? Hiçbir şey.
Ne arayan var, ne soran. Sessizlik. Kafanda sorular dönmeye başlıyor: “Acaba başka biri mi var?”, “Yo ben çok iyiydim ya, belki yoğun?” Belki… Ama büyük ihtimalle değilsin.
Sorunun cevabı karmaşık değil. Kadınlar ilk buluşmada seni tartar. Anlık değil, bilinçaltı düzeyde yapar bunu. Sen farkında bile olmadan hareketlerine, konuşma şekline, beden diline, liderlik potansiyeline, özgüvenine bakar. Kendi içinde sana şunu sorar: “Bu adamla bir hayat yaşanır mı?”
Ve cevabı hayırsa, ikinci bir şans vermez. Çünkü kadınlar artık zaman kaybetmek istemiyor. İyi çocuk olmak yetmiyor. Adam gibi adam olman gerekiyor.
Sen o buluşmada her şeyi anlatmaya mı çalıştın? Fazla ilgili, fazla mevcut mu oldun? Kadına alan bırakmadan her mesajına saniyesinde döndün mü? Sürekli “sen nereye istersen oraya gidelim” kafasındaysan, üzgünüm ama seni yönsüz ve silik biri olarak kodladı. Sen farkında olmadan zaten kaybettin.
Bir de fiziksel temas meselesi var. Ne tam dost gibi uzak durman işe yarar, ne de her fırsatta koluna elini koyman. Kadınlar dengede adam sever. Erkeğini hisseder. Fazla zorlayan itici gelir, fazla çekingen olan da etkisiz.
Ama en büyük hata şu: Kendini satmaya çalışmak. Bu, çaresizliğin kokusudur. CV gibi hayatını anlatıyorsan, o terfini, arabanı, hobilerini öne sürüyorsan – kadının gözünde zaten değerli olmadığını hissettiriyorsun. Çünkü gerçekten değerli bir adam, bunları anlatmaz. Hissini verir.
Ve belki de en kritik mesele: Bağ kuramamak. Sadece kendini anlatan, karşı tarafı gerçekten dinlemeyen, ezber sorularla sohbeti geçiştiren adamlardan kadınlar sıkıldı. Derinlik arıyorlar. Bağ kurabilecek bir zihin, eşlik edebilecek bir duruş arıyorlar. Laf olsun diye değil, anlamak için konuşan adamı arıyorlar.
Şimdi dürüst olalım. Bu yazının neresinde kendini gördün? Cevap “hiçbirinde” ise, ikinci buluşmaların neden olmadığını zaten biliyorsun: Çünkü sen kendinle bile yüzleşemiyorsun.
O yüzden bahaneleri bırak. Kadınların ne düşündüğünü değil, senin neyi yanlış yaptığını sorgula. İkinci buluşma olmuyorsa, bu senin sorunun. Ve ancak sen çözülebilirsin. Erkek gibi düşün. Sorumluluğu al. Geliş. Çünkü bu hayat, ikinci şansı olmayanların mezarlığıdır.
